DRUGA ROCZNICA KANONIZACJI JANA PAWŁA II

Administrator. Kategoria UROCZYSTOŚCI

"Chociaż odszedł, jest z nami..."

Już po raz drugi upamiętnialiśmy rocznicę kanonizacji papieża Jana Pawła II, ale po raz pierwszy była to rocznica kanonizacji naszego PATRONA. 27 kwietnia tego roku wszystkie serca naszych uczniów wyśpiewały, wytańczyły i wyrecytowały hymny uwielbienia dla swojego PATRONA, a ON czuwał nad przebiegiem całej uroczystości.
Każda klasa przygotowała coś od siebie, jednak okazało się, że to "coś" porywało co chwila publiczność do wspólnych śpiewów, zabaw i tańca, do radosnych uniesień i zachwytów. Tak więc, po wylosowaniu kolejności występów, jako pierwsi zaprezentowali się uczniowie klas starszych IV- VI. Odczytali anegdoty i zabawne opisy zdarzeń z okresu pontyfikatu świetego. A że Jan Paweł II był obdarzony wielkim poczuciem humoru, takie anegdotki były bardzo zabawne. Następnie dziewczynki z klasy V- Ola i Kasia- wyśpiewały papieżowi pieśń pt. "Papież całego świata"do melodii "Tak mówi papież."Słowa do piosenki dziewczynki ułożyły samodzielnie. Potem Karolinka i Wiktoria z klasy VI zaśpiewały również własną piosenkę na melodię "Tylko Ty mnie prowadź". Oba występy były bardzo wzruszające i przepięknie zaprezentowane. Kolejną grupą artystów byli uczniowie klas II-III, którzy wyśpiewali patronowi "Balladę o Karolu",piosenkę z elementami tańca pt."Jan Paweł II" oraz przeprowadzili zabawny i zaskakujacy quiz. Klasy O-I popisywały się bogatym w treść montażem pt. "Papież czeka na nas w niebie"z prezentacją piosenki pt. "Na drugi brzeg".Jednak publiczność najbardziej porwały maluchy z przedszkola 0a, które brawurowo przedstawiły cechy (na wielkich, czerwonych sercach), za które kochają św. Jana Pawła min. za radość, serce duże, wiarę, modlitwę, miłosierdzie,uśmiech, mądrość. Wszystkie te serca złożyły w ofierze papieżowi. Hitem tanecznym okazała się piosenka w ich wykonaniu " Święty uśmiechnięty". Cała sala tańczyła i śpiewała. Potem jeszcze zatańczyły dla świętego taniec "Owieczki".
W ten sposób dzieci przypomniały, że każdy z ludzi jest wezwany do świętości, przeżywanej w codzienności, w wielkich i małych rzeczach, w cierpieniu i w pokorze.